Funda Arar – Karaya Vuran Gemiler

Üstüme yıkıldı dağ gibi bir hasret
Yaraları sarmaya, alışıp unutmaya
Koca bir hayat lazım, yıllar yetmez

Senin uzağında hayat çok hüzünlü
Şimdi kime yar diye sarılıyor ellerin?
Gitsen bile, gözlerin benden gitmez

Resimlerde hep o güzel yüzün,
Yüreğimde hep ağlayan bir hüzün,
Karaya vuran gemiler gibi,
İçimdeki kalp yaralı bereli

Hançerli şu gönlüm,
Sevdanla kanarken,
Unutmak ne mümkün severken!

Hayatla barışmak,
Bir yerden tutunmak,
Her şeyde sen varken,
Kolay mı ah unutmak!