Levent Yüksel – Adı Menekşe

Bu şehrin meydanlarında, garında, rıhtımında
Sensizlik bir türlü yakamı bırakmıyor
Bütün duraklarda, kahvelerde
Büyük, küçük yalanların
Dönüp dönüp vuruyor ansızın beni yerden yere

Yok ettim salındığın billur aynaları
Şimdi uzun uykuların tam zamanıdır
Bir yorhan misali örtündüm yalnızlığı
Bu yıl da asşk buraya hiç uğramadı

Silinsin izim, hiçliğim sokakta kalsın
Gölgemi yakın, bu dünya beni yok saysın
Emanet ettim bıraktığın herşeyi
Dedim siz susuz bırakmayın menekşeyi